Er was eens een giraf
die wilde graag een blaf.
Hij vroeg het aan de kikker…
‘He kikker, ik vraag me af..
Hoe klinkt dat nou geblaf?’
‘Dat is heel simpel’, zei de kikker.
‘Weet je hoe ik een blaf maak?
Dat doe je zo: ‘KWAAK!!!’
‘Kwaak!’ , zei de giraf. ‘Dat klinkt vet koel,
maar dat is niet wat ik bedoel.’

Welk dier blafte er toch ook alweer?
Was dat niet de bruine beer?
‘Hé beer’ vroeg de giraf. ‘Luister eens beer,
Vertel me hoe ik blaffen leer!’
‘Dat is heel makkelijk’, zei de beer.
Hij maakte zich groot en brulde: ‘GROM!!!
Blaffen gaat zo, wat ik je brom.’
‘Grom!’ , brulde de giraf. ‘Dat klinkt vet maf,
maar die brul lijkt niet echt op een blaf.’

‘Maar natuurlijk!’ , zei de giraf toen!
‘Blaffen is wat katten doen!’
‘Psst… poes’ riep de giraf. ‘Kom poesje mauw,
Ik wil leren blaffen van jou!’
‘O, dat is heel eenvoudig’, zei de kat.
‘Wil jij leren blaffen? Kom maar eens gauw’
Kat rechtte zijn rug en knarste: ‘Miaauw!’
‘Miauw!’ , mauwde de giraf. ‘Dat klinkt vet gek,
Maar ik wil een blaf. Een blaf uit mijn bek!’

De kikker, de beer en de kat: ze lachten giraf uit:
‘Een blaffende giraf. Dat bestaat niet, zo’n geluid!’
Nu werd het de giraf te veel
Boos schraapte hij zijn keel…
‘Ik wil een blaf! Ik wil een BLAF!
‘’Kwaak! Grom! Miauw! WAF!!!! ’