Een traan in de Maas
Er viel een traan in de Maas
Zakdoeken die wuifden
Een eeuw lang was je het decor van verlaten,
Hotel New York.
Door landverlaters aller landen
Met een hoofd hopend van dromen
Maar een hart huilend van heimwee
En kijk je nu eens
Je kades vullen zich niet meer met weemoed,
maar met plezier
De Maas huilt niet meer, maar stroomt trots
Door een stad waar je moet zijn
Langs het gelach
en de klinkende glazen
van jouw terras
Het verlaten is voorbij
Hotel New York je bent thuis geworden
In opdracht van Hotel New York (2014)