Eerst ware er grote gebouwen
Voor voorwerpen te verkopen
Koffie drinken was je werk
Met papier door gangen lopen

Toen kwam er een meneer die zei:
‘Het zit nu even tegen’
En toen gin de doventolk
daar heel goed bij bewegen

Toen ware we een tijdje thuis
Met haar tot aan t plafond
Dat was voor dat de kapper
niet bij je haren kon

Toen dache we: geef anders
iedereen wat poen
We dache: weet je wat
We gaan het anders doen

En toen werre we wakker
Dat gin gewoon vanzelf
We werre postbode of lichtmaker
Maar vooral gewoon onszelf